Z okazji tych pięknych Świąt, życzę Wam wszystkim szczęścia, cudownego czasu z rodziną, pysznego jedzenia i wiosny pełnej nadziei na lepsze czasy.
Życzę Wam czasu pełnego weny i robienia tego co kochacie, spełniania się w każdej dziedzinie o jakiej zamarzycie.
Całuję Was mocno i serdecznie!
Na zdjęciu tegoroczne, ubrane we frywolitkę, jajeczka. Ze względu na uraz ramienia, przez miesiąc nie tykałam haftu, po świętach pochwale się tym co ruszyło :)
Witam!
Pogoda w kratkę, a z mojego tamborka tchnie wiosną a nawet latem. Kontynuuję zmagania z moim Dimkiem, postępy choć nie spektakularne, są. Zawsze najnudniej wyszywa się dla mnie tła, więc, żeby nie stracić rezonu na finiszu, co jakiś czas jakąś monotonną plamkę zrobię. Wprawdzie wizualnie nie widać wtedy postępów ale ja już swoje wiem. Tak więc do przodu :)
Świerzbi mnie już rowerek ale najpierw dokończę chociażby podłoże. Widzicie jaki kij i marchewka :D
Dziękuję Wam za tak liczne komentarze pod moim poprzednim Provence, wiedziałam, że wracając do Was nie zabraknie mi motywacji do haftowania :)
Pozdrawiam i śle całusy :)
Witajcie!
Po pierwsze dziękuję za miłe słowa dla takiego blogowicza widmo jak ja. Postaram się być z Wami jak najdłużej.
Obiecałam w poprzednim poście, że pokażę Wam moje zmagania z kolejnym wzorem Dimensions. Mam naprawdę słabość do tej firmy a moje "European Bistro" wyznacza mi styl na resztę ścian. Tym razem są to wzory "Afternoon in Provence". Dwa obrazki, które po delikatnej zmianie kolorów będą mi się dobrze komponować z resztą. Zaczełam haftować 3.01. a to obecne postępy:
Dużo się działo podczas mojej nieobecności tutaj. Zaraz na początku mojej przerwy wpadłam w marazm z którego nie mogłam się otrząsnąć. Niewiele mnie cieszyło, w moim prywatnym życiu było więcej zgryzot niż radości i niestety, bardzo to się odbiło na moich robótkach. Umarły w butach!
Dopiero rok 2019 przyniósł mi zmiany, znalazłam siłę na nowy początek, podjęłam drastyczne i dobre decyzje. Kiedy człowiek myśli uff, przychodzi niespodzianka z innej strony - przebyty stres spowodował realne, fizyczne problemy więc zaczęłam walkę o mój kręgosłup. Dzisiaj odkrywam na nowo swoją starą "ja", za którą bardzo tęskniłam. Dużą tego częścią było to miejsce.
W czasie, który ostatnio mieliśmy i w sumie jeszcze mamy, powoli, a systematycznie, wracam do starych przyjaciół - czółenka, igły, mulin, drutów. Mam nawet nową przyjaciółkę - maszynę do szycia! I to dla mnie bardzo ważną, bo zostawioną w spadku przez moją babcie, która niedawno odeszła. W końcu rękodzielnik nie może mieć nudnych i sztampowych masek - wyobraźnia działa. Nauczyłam się również przerabiać ubrania, więc kwestia zakupów ciuchowych tego lata nie stanowiła dla mnie problemu. Miałam wiele rzeczy po rodzinie, które czekały na pójście do krawcowej - doczekały się mnie ;)
